روزگار بدی است . با مردم و آدمها که می نشینی همه از یک چیز آزرده اند . عده ای از معیشت و سختی ها و گرفتاری ها ، عده ای از وضع فرهنگ و جامعه ، عده ای که متاسفانه از بی سواد ترین انسانها هستند و تئوری های سیاسی و اقتصادی می دهندو قضاوت هم می کنند ، عده ای هم از درد بی دردی حرف از نبود آزادی و دموکراسی می زنند. اما من نمی خواهم قصور و تقصیر و مقصر را بشناسانم بلکه سعی دارم برعکس دیگران که فکر و ذکرشان غم ها و درد های عده از افراد است به غم ها و درد های جامعه ای نگاه کنم که سختی و رنج واقعی را با تمام وجود احساس کرده اند .
آدمهایی که به دلیل محرومیت و فقر محکوم به بی فرهنگی و عقب ماندگی شده اند و گروهی دیگر به خاطر داشتن پول و زندگی های مجلل حتی در حالتی که شعورشان کمتر از یک گوسفند است به با فرهنگ ترین و متمدن ترین افراد این مملکت تبدیل شده اند و جوانانی هم با داشتن مدارک علمی بالا و فقط بخاطر نداشتن سرمایه و پارتی محکوم به کارگری و شنیدن توهین می شوند.
گروهی از مردم به نان شب محتاج و عده ای دیگر ادعای نبود آزادی می کنند در حالی که وضع سگ خانگیشان هزار برابر بهتر از یک کودک فقیر همین کشور است .یک کودک به خاطر نداشتن پول در بیمارستان بر بالین مادر جان می دهد اما دم یک سگ به بهای هزاران دلار ارز این کشور در خارج از کشور جراحی پلاستیک می شود و این در حالی است که رسانه های جمعی همین کشور در فیلم ها و برنامه ها و مقالات ازظلم به جوانان سخن می گوید . سالهاست که هر فیلم یا سریالی در سینما و تلویزیون پخش می شود داستان زندگی پسر یا دختر پول دار جوانی است که می خواهند مدتی با هم باشند اما قانون نمی گذارد و خلاصه نود دقیقه سر کاریم که آقا و خانم می خواهند فرار کنند و به قول معروف آزاد باشند و آزاد زندگی کنند . در حالی که دختر و پسر های زیادی هستند که بخاطر نداشتن کار و جهیزیه و خانه محکوم به صبر هستند . رسانه فرهنگ سازی مثل تلویزیون و سینما و نشر و مطبوعات که می توانند بوجود آورنده فرهنگ کمک و معرفت و غیرت و ارزش های متعالی انسانی و ملی باشند بهترین مرجع آموزش راههای ایجاد ارتباط بین دختر و پسر و از بین برنده رسوم اصیل ایرانی هستند .
نمی دانم چرا فرهنگ اصیل ایرانی را به عقب ماندگی تعریف می کنند و رسوم اصیل ایرانی به اتهام قدیمی بودن منسوخ کرده اند و نمی دانم علت از کجاست که مردم فرش قرمز برای بی غیرتی پهن کرده اند و با بی عفتی دختران به چشم ترقی و پیشرفت نگاه می کنند.
علت از کجاست نمی دانم که چرا دولت ها که برای از بین بردن تفکرات غلط و آسان کردن زندگی فقرا آمده اند بیشترین سعی خود را در جهت بهتر شدن هر چه بیشتر زندگی ثروتمندان می کنند .
در روزگاری که دغدغه متمدنین ثروتمند نبود آزادی و قانونی برای بی بند و باری است آیا می توانیم از فقرا و فرهنگ های اصیلمان سخن بگوئیم . مطمئناً نه چون رسانه های فرهنگ ساز و سیاست دولت ها در اختیار آزادی و حقوق بشر است نه نان شب فقرا. در اختیار کسانی است که تنها مشکلشان روسری دخترانشان است که چرا نمی توانند راحت تر با دوستان پسرشان در معابر و اذهان عمومی عبور و مرور کنند .
